Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων..οι άνθρωποι της λογικής και οι άνθρωποι του συναισθήματος..και ανάλογα με το πως αντιλαμβάνεσαι τις καταστάσεις γύρω σου εντάσσεσαι σε μια από τις δύο κατηγορίες.Υπάρχει η καθαρή λογική και η...συναισθηματική λογικη ή αλλιώς συναισθηματικη νοημοσύνη,δηλαδη η ικανότητα να φιλτράρεις το περιβάλλον σου με τη βοήθεια ενός συναισθηματικού φίλτρου.
Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία είναι καλύτερο να ανήκεις και όταν λέω καλύτερο εννοώ να σε οδηγεί ποιο πολλές φορές στα σωστά συμπεράσματα..όμως ένα ξέρω σίγουρα.Όταν δυο ανθρώποι που ανήκουν στις δύο αυτές κατηγορίες ερθούν κοντά,τότε φανερώνεται η μεγαλοσύνη του μυαλού..Τότε και μόνο τότε μπορούμε να αντιληθφούμε ποιος είναι απ τους δύο αυτός που θα καταφέρει να προσσεγγίσει με μεγαλυτερη άνεση τον άκρα αντίθετο λογισμό του άλλου..και σαφώς αυτός θα έχει το προνόμοιο να βλέπει όσα ο άλλος δεν μπορεί να δει..αν αυτό είναι προνόμοιο..
Σε μια καθημερινότητα που καθένας από εμάς εγκλωβίζεται σε έναν μόνο τρόπο σκέψης..ας σταθούμε λίγο και ας προσπαθήσουμε να ακούσουμε λίγο τους άλλους γύρω μας γιατί πολλές φορές οι απαντήσεις που αδυνατούμε να βρούμε...η σύγχηση που επικρατεί στο μύαλο μας..μπορεί να αποτελέσουν παρελθόν αν παρούμε κάτι από τη σκέψη των άλλων..αν απλώς προσπαθησουμε να προσσεγγίσουμε το διαφορετικό...

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Όλο ακούω τελευταία ότι δεν πρέπει να θυσιάζεται όταν αγαπάς κάτι ή κάποιον..όμως όσο και αν το σκέφτομαι δεν μπορώ να το κατανοήσω..Σίγουρα δεν πρέπει να θυσιάζεσαι για οποιονδήποτε όμως όταν μιλάμε για κάποιον που αγαπάς πάρα πολύ..πως να βάλεις τον εαυτό σου πρώτα;;
Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή που θα πεις ότι <<εγώ μπορώ να φτάσω μεχρι εκεί για σένα>>;
Kαι που ακριβώς βρίσκεται το <<μέχρι εκεί>>;Ποιος το ορίζει και πότε πρέπει να βρεις το εκει;;
Είναι πάντα το ίδιο;;
Δεν μπορώ να το καταλάβω..γιατί μου φαινεται ότι είναι ένα σημείο απλώς για να κρατήσει τους εαυτούς μας ασφαλείς.Όμως πως να νιώσεις ασφάλεια και γαλήνη όταν ξέρεις ότι ο άλλος υποφέρει;
Ακόμα και αν δεν καταφέρεις τίποτα,με αυτό που ονομάζουν οι άλλοι θυσία,θα έχεις παλέψει για το κάτι καλύτερο..θα έχεις προσπαθήσει να προστατεύσεις αυτό που αγαπάς..
Ίσως κάνω λάθος...όμως κανένας δεν είπε ότι η αγάπη είναι εύκολη..κανένας δεν είπε ότι οι λύσεις είναι φανερές..
Όταν αποφασίσεις να βάλεις την καρδιά σου μαζί με μια άλλη..πρέπει να ξέρεις ότι τότε παλεύεις κάθε μέρα και για τις δύο..βασικά δεν υπάρχουν δύο..υπάρχει μια που πρέπει να φροντίσεις, σε δύο μυαλά και δύο σώματα..
Που θα βρεις λοιπόν αυτή τη διαχωριστική γραμμή;;